Terwijl haar broer Vaslav in 1913 met Mimi Rambert aan Sacre werkte, raakte Bronia zwanger van haar recente echtgenoot Kotchetovsky. (Ze waren in Londen getrouwd en Diaghilev had de bruid weggegeven en de ringen gekocht.) Zij zou met haar broer en Tamara Karsavina de hoofdrollen dansen, dus Vaslav was woedend.

Zij ging met haar man en haar moeder naar Sint Petersburg om de baby af te wachten, terwijl haar broer naar Amerika vertrok, en met Romola huwde. Dat laatste zou waarschijnlijk nooit gebeurd zijn als ze wel aan boord was geweest, of haar moeder, Tamara Karsavina of Diaghilev zelf. Romola maakte gebruik van zijn eenzaamheid.

Vaslav werd ontslagen en richtte zijn eigen gezelschap op. Diaghilev huurde Fokine weer in als nieuwe choreograaf en deze wilde enkel komen als ondermeer Bronia ontslagen werd. Hier ging Diaghilev niet op in, al zegde hij wel toe dat de choreografieen van Nijinsky van het repertoire zouden verdwijnen.

Niet veel later vertrok ze echter toch met haar man om het nieuwe gezelschap van haar broer te versterken. Zijn seizoen in Londen kwam echter tot een spoedig einde omdat hij ziek werd.

In 1921 stuurde Diaghilev Nuvel naar Bronia om haar te polsen over een terugkeer bij het Ballet Russe. Ze kwam en mocht meteen aan het werk als choreograaf bij gedeeltes uit Sleeping Beauty.

Ze danste zelf ook mee, eenmaal zelfs als Aurora zelf, maar toen iemand uit het publiek riep dat het de heks was, deed ze dat nimmer meer.

Daarna deed ze balletten als Les Noces, Les Biches, Les Facheux, La nuit en Le Train bleu, waarin Dolin schitterde, tot jaloezie van Lifar.