Venetie! De stad
waar Diaghilev en Nijinsky heen gaan na hun eerste ballet seizoen in Parijs. Ze
gingen eerst twee weken naar Carlsbad en daarna moest
Diaghilev voor zaken naar Parijs en Bakst ging met Nijinsky naar Venetie toe. De danser genoot van de treinreis door Tirol
en betrok met Bakst het Grand Hotel des
Bain dat op het Lido stond.
.
Wat een grandeur! Vooral die geweldige pier!
.
Vanaf het grote eiland van Venetië moesten we met een bootje naar het
langwerpige strand-eiland dat toepasselijk Lido heette. Tot onze verbazing
reden daar ineens wel auto’s. We liepen het korte stukje naar het strand en
zagen de mooie hotels al liggen. Op naar het Hotel des Bains!
Het was nog altijd mooi. We gingen naar binnen, bekeken de eetzaal en andere
ruimtes en zaten op het terras. Zaten zij daar ook?
Diaghilev
en Nijinsky in Venetië
Terwijl Diaghilev zaken deed in
Parijs, poseerde Nijinsky voor Bakst, die weer mee was voor de gezelligheid. J
Dit beroemde schilderij was het resultaat:
.
Hier nog een foto van
ons drietal!
Natuurlijk is Venetië nog extra
belangrijk voor Diaghilev.
De man woonde er steeds vaker in zijn latere leven en ook toen hij ziek was
door de suikerziekte verbleef hij in het Lido. In 1929 stierf hij.
Hij werd begraven op het bijzondere
grafeiland San Michele. Met de boot voeren we erheen, in het kielzog van de
grafstoet van Sergei.
Het eiland is een oase van rust. We
liepen onder de cipressen en keken onze ogen uit. Uiteindelijk vonden we
Strawinsky en niet veel verder onze Diaghilev. Het was mooi om te zien dat er
verse bloemen lagen en ook enkele balletschoentjes. Wellicht van dansers die
hun inspirator wilden eren.
Want zonder Diaghilev had het ballet er heel anders uitgezien in Europa.
.
.