DE FAMILIE KEIJLARD

 (2018)

In verschillende takken van de familie Keijlard ging het verhaal dat de allereerste stamvader een gevluchte Hugenoot was uit Frankrijk of uit Zwitserland.
Zou het verhaal over de Hugenoten op waarheid kunnen berusten? En wie waren de Hugenoten eigenlijk? Zie hiervoor Hugenoten. 

Vooralsnog weten we te weinig van de oudste Keijlard. Hij kreeg in Amsterdam vier zonen met Heijntje de Ree, zonder met haar getrouwd te zijn.
Als zoon Flip in 1830 trouwt, is vader alweer uit zicht verdwenen. Zijn overlijden is nog altijd niet gevonden. Komen we ooit achter meer gegevens?
Maar waar komt het Hugenoten verhaal dan vandaan? Was er ooit een Keijlard op vakantie in de Ardeche die daar het dorpje Le Cheylard tegenkwam en zijn eigen conclusies trok?

Le Cheylard ligt nabij Privas. Er staat de ruïne van een oud kasteel, alwaar de familie Du Cheylard had gewoond, maar deze familie was al uitgestorven. In Frankrijk bestonden daarnaast ook nog families Cheylard en Vallentin du Cheylard. Inmiddels kwamen die namen niet meer voor. Aangezien de weinige gegevens die er gevonden konden worden over die familie, vooral dochters betroffen, kan aangenomen worden dat de naam simpelweg uitgestorven is. Een Franse afstammeling van de Cheylards wist te vertellen dat de naam Cheylard verwant is aan Castellare en Castellum, hetgeen Kasteel betekent.

Het achtervoegsel 'ard' zou erop wijzen dat het om een persoon gaat, in dat geval is een Cheylard iemand die van het kasteel komt.

 

Le Cheylard had 4600 inwoners en was volgens onze onvolprezen gids 'een levendig industriestadje, dat economisch dreef op textiel en juwelenproduktie. In de Middeleeuwen bezat het een fors kasteel, waarvan nu nog enkele schamele resten waren overgebleven langs de D204, richting Mézilhac. Richelieu liet het in 1628 ontmantelen.

Een ander kasteel, het Château de la Chèze, werd op 6 juli 1944 door de Duitsers neergehaald en was helaas nog niet opgeknapt. Het park, dat tevens gemeentecamping was, verdiende een wandeling vanwege enkele zeldzame bomen.

De neo-romaanse kerk van Le Cheylard stond in een oud hart met steile straatjes die afdaalden naar het riviertje dat de Dorne heette en met een lus om de oude kern gleed.

Het natuurschoon in de omgeving was aantrekkelijk: "bergen van vulkanische origine, woeste, diepen dalen, soms met kasteelruïnes gevuld, wijngaarden en bossen in overvloed in deze Pays des Boutières, waarvan Le Cheylard de hoofdkern vormde." meldde de gids.

Ook ik bezocht Le Cheylard toen ik in de buurt was. Op het kerkhof lagen geen Cheylards begraven, en op het stadhuis mocht ik in de oude boeken kijken met daarin geboorten en dopen van de inwoners, maar de naam Cheylard of iets dergelijks kwam er niet in voor. Wel lag er een papier over de gemeente met het gemeentewapen erop. Dus mocht de familie werkelijk uit dit dorp afkomstig zijn, hebben we in ieder geval een familiewapen!

 

 

TERUG naar KEIJLARD