Jacobus en Elisabeth hadden een huwelijksvoltrekking derde klasse die in totaal vier gulden kostte.

Het gezin ging wonen in de Anjelierstraat 383, waar de oudste zoon werd geboren. In 1875 woonde men op de eerste Weteringdwarsstraat 3, waarna men in 1885 naar de Nieuwe Leliestraat 69 verhuisde. Na de geboorte van de jongste zoon verhuisde men naar de Oldebarneveldstraat.

Jacobus was hoedemaker en werkte volgens kleinzoon Wim in de Korsjespoortsteeg, een straat waar Multatuli werd geboren.

De Dikkers waren een welgestelde familie uit de omgeving van Holten en Zwolle. Een voorvader was herbergier geweest van De Postwagen in Holten. Haar directe vader was echter Jan Dikkers, een kastenmaker, later ook bakker en handelaar in orgels en piano's. Hij was in 1814 in Zwolle geboren maar later naar Amsterdam vertrokken.

Elisabeth was een levendig type. Ze nam Johan mee naar danspartijen van haar broers of zusters. De Keijlards beschouwden de Dikkers als dure lui. De vader van Elisabeth zou zelden gewerkt hebben en maakte enkel zijn kapitaal op, zo werd er beweerd. Ook ging het verhaal dat hij al zijn zaken verkocht en voor dat geld een wijnkelder had aangeschaft. Vervolgens dronk hij elke dag een fles leeg. Dat duurde een lange tijd, maar uiteindelijk was de kelder leeg en omdat meneer geen bron van inkomsten meer had, liet hij zich door een zoon onderhouden.

Voor de Keijlards is het in ieder geval interessant dat hij handelaar in orgels en piano's was, want oudste zoon Johannes Jacobus leerde hier waarschijnlijk zijn vak

Beide ouders overleden jong aan TBC (respectievelijk in 1894 en 1895), waarna het een probleem werd wat er met de kinderen moest gebeuren. De oudste twee kinderen hadden al een baan, Johan in een pianozaak, waarschijnlijk die van zijn grootvader, en Floris werkte als leerling-kok in het Gouden Hoofd bij het Rembrandtplein. Zij konden voor zichzelf zorgen.

De eerder genoemde Jacobus Keijlard en zijn vrouw Johanna van Aalst wilden de twee jongste kinderen wel opvangen. Deze mensen waren echter katholiek en de oudste twee broers wilden niet dat hun zusje Jeannette (veertien jaar) en broertje Gerrit (zeven jaar) katholiek zouden opgroeien. Dit was opmerkelijk, aangezien de grootouders nog katholiek waren. Ook vader Jacob was officieel nog Rooms, maar blijkbaar van zijn geloof gevallen nadat hij de hervormde Dikkers had getrouwd. Beide kinderen kwamen dus in het weeshuis terecht.
Bij de opname in het weeshuis bleek de boedel ruim dertig gulden waard te zijn, (het duurste item waren twee bedden, samen zes gulden waard) Aangezien de schulden echter wel 70 gulden bedroegen, werd de erfenis door het weeshuis verworpen. (Een der schulden was aan de heer Wolff voor geleverde kleding).

Het geboortebewijs van Jacobus Johannes laat ook zien dat de naam Keijlard mét puntjes werd geschreven.

Elisabeth Dikkers.