Kyra NIJINSKA

werd op 19 juni 1914 geboren in Wenen. Haar vader Vaslav Nijinsky was in eerste instantie teleurgesteld dat hij geen zoon had (voor wie hij de naam Vladislav in gedachten had) maar hechtte zich al snel aan de dochter die zo op hem leek.

 

 

 

 

Het gezin ging op bezoek bij de ouders van Romola en dan breekt de oorlog uit, omdat Franz Ferdinand wordt doodgeschoten. Ze moeten blijven als oorlogsgevangenen.

Zodra Kyra kon lopen, begon ze ook te dansen, bijv. bij een straatorgel, en Vaslav was ervan overtuigd dat ze een danseres zou worden.

*

Na veel bemoeienissen van Diaghilev mag het gezin in 1915 naar Wenen toe en vandaar mag hij door naar Amerika om bij het Ballet Russe te dansen. In New York wordt hij begroet door Diaghilev en Vaslav zet meteen zijn dochter in zijn armen.

Na de tournee vertrekt het gezin in december 1917 naar Zwitserland om daar de oorlog af te wachten. Het gaat niet goed met Vaslav, hij haat de bergen en raakt depressief en later gestoord. Romola laat hem opnemen in Kreuzlingen.

Op 14 juni 1920 wordt de tweede dochter Tamara geboren. Over haar zijn altijd veel roddels geweest, want hoe kon Vaslav de vader zijn als hij in de kliniek zat. Tamara schrijft later een biografie waarin ze deze roddels boos ontkent. Haar neef Alexander bevestigt die echter.

 Kyra, Romola en Tamara.

Kyra reist rond met haar ouders en krijgt les van haar beroemde tante Bronia. Ze bezoekt de Paris Opera Ballet school en leert in die stad Igor Markevitch kennen, het laatste vriendje van Diaghilev. Ze huwen op 24 April 1936 te Boedepest in het huis van haar grootouders. and Tamara Karsavina, ooit de danspartner van haar vader, is haar getuige.

Het huwelijk houdt niet lang stand, maar wel lang genoeg om een zoon geboren te laten worden, Alexei Vaslav Markevitch. Deze wordt door zijn vader opgevoed.

 

Kyra danst bij het Ballet Rambert maar na haar huwelijk ging het snel minder met haar carriere. Ze woont een tijdlang in Italie en vertrekt later naar Amerika.

Het liefste danst Kyra de balletten waarin haar vader schitterde, zoals hieronder in Le spectre de la rose.

In 1982 wordt ze geportretteerd in de film She dances alone, waarin ze ondermeer vertelt dat haar moeder altijd zeer verheugd was als Venetie door water overstroomd raakte, omdat ze hoopte dat Diaghilev in zijn kist naar de oceaan zou spoelen; zo groot was haar haat voor haar oude rivaal.

Kyra wijdt zich verder aan het schilderen totdat ze sterft in 1998. Ze laat vier kleinkinderen na.

Klik hier voor meer ballet