De familie Keijlard – Wim (gezin)
Zijn ouders Jeugd Verkering Gezin Oorlog Na
de oorlog
(jan 2020) Terug naar Mijn Stambomen
Nadat
Cor was aangekomen, logeerde ze eerst bij de familie Orthel,
(wonende op de Gang Pool, Weltevreden) hetgeen vrienden waren van de heer Rörhman. Ze vond een baan op kantoor. Wim had een
tijdelijke baan bij een bank en kon vervolgens terecht bij de HVA, (Handels
Vereniging Amsterdam). Dat was ook aantrekkelijk, omdat hij dan recht kreeg op
verlof. Hij vertrok met Cor naar de vezelonderneming Parnabolon
bij Siantar.
(Daar
werkte ook de vader van Hank Engel, die later met Gerrit-Jan
Heijn huwde (van AH) )
December
1927, verjaarsvisite van Wim, familie De Hondt en De Wilde.
In
maart 1928 zou Ger,
de broer van Wim, gaan trouwen en daardoor was hij niet langer in staat om zijn
moeder te onderhouden.
Greet kwam daarom in
feb 1928 naar Deli toe, met de Constantijn Huijgens. De boot ging naar Belawan, dat iets boven Medan lag. Wellicht kwam ze ook
helpen omdat haar schoondochter zwanger was. Er loopt een spoorlijn van Belawan naar Siantar, dus
waarschijnlijk is Wim zijn moeder daar wel gaan halen.
Op
de passagierslijst staan ook de namen van de familie L. Visser en 2 kinderen.
Dat was Leen Visser, die getrouwd was met Rie Daub, een
nichtje van Greet. Zij gingen wonen/werken bij de Nijkerkfabriek.
Greet, Wim en Cor voor het huis in Parnabolon, juni 1928
In
augustus 1928 werd het eerste kind van
Wim en Cor geboren, de jongen werd Bob genoemd.
Het
gezin woonde toen in Dolok Meranger.
(Andere namen die op (andere)
foto’s worden genoemd zijn: H. De Wilde, Van Vessem, De Hondt, Piet Bosch,
Hylkema)
Het gezin met zoon Bob op de voorgalerij.
Eerste stapjes van Bob
Uitstapje, zwemmen in het Toba meer
Bezoek
aan Leen en Rie
Visser bij de Nijkerkfabriek, nov. 1928
Mei 1929, bezoek aan Sibajak
Brastagi
In
1930 gingen de zaken ook in steeds Indië slechter.
In
mei 1931 was er een ontvangst
bij mevrouw Buis.
Vlak
voordat Wim verlof zou krijgen in 1931, werd hij ontslagen en keerde het gezin
terug naar Nederland. Greet wilde eigenlijk liever blijven, maar aangezien ze te
veel oog had voor getrouwde mannen, vond Wim dat geen goed idee en moeder ging
dus mee terug naar Nederland.
Daar
huurden ze een kamer op de Rozengracht (Bij Janna Beck) om een paar maanden
later te verhuizen naar Nijmegen, waar ze een goedkope woning huurden op de
Bloemenstraat 79 (een straat die later in de oorlog gebombardeerd werd) en niet
veel later naar de Hazekampseweg 99.
Het
was een moeilijke tijd. Wim probeerde geld te verdienen wat moeilijk lukte en
tot overmaat van ramp werd Cor weer zwanger, terwijl ze nauwelijks geld hadden.
Cor wilde absoluut niet bij de katholieke nonnen bevallen en ging dus met Bob
naar Amsterdam toe, waar ook al haar familie woonde. Daar beviel ze kosteloos
op de Camperstraat 17, de vroedvrouwkliniek. Bob logeerde bij oma Greet.
Vroedvrouwkliniek in Amsterdam
Op
9 februari werd dochter Willy geboren. Na tien dagen keerde ze met haar
kinderen terug naar Nijmegen.
In
de winter van 1933 werd Cor zwaar ziek, longontsteking. Ze moest naar het
ziekenhuis en Wim zorgde voor de kinderen. Hij maakte gewoonlijk boerenkool die
hij, vermengd met veel melk, met de zuigfles aan Willy voerde.
Om
geld te verdienen verhuurden ze kamers en later begonnen ze zelfs een pension,
eerst kwam er vooral familie, later woonden er ook twee onderwijzeressen
langdurig bij hen in.
Het gezin en oma voor het huis in Nijmegen.
Het
was moeilijk om het hoofd boven water te houden in de crisisjaren en Wim wilde
heel graag terug naar Indië.
In december 1936 verkocht hij al zijn spullen en het gezin verliet Nederland. Via Singapore ging het naar Medan kwamen waar ze werden opgevangen door Leen Visser en Rie Daub. Daarna gingen ze naar Batavia waar ze eerst in huis kwamen bij Piet en Siet Orthel, (via de heer Röhrman) en later bij de familie Van Kleef.
Het
duurde even maar toen kreeg Wim de kans om een toko (winkel) van de BPM te
beginnen in Pladjoe.
De toko in Pladju
Het
was goed leven in Pladjoe. Nadat ze eerst in een huis op palen woonden,
verhuisden ze naar een stenen huis aan de Bagoes Koening, waar de kinderen zelfs een eigen kamer kregen. De
buren waren Ohm en Kornmann. Wim en Cor raakten bevriend met de families Beemers, Sombeek, Simonis en
Versnel. Op zaterdag gingen ze naar de
sociëteit waar ze konden dansen of een film kijken.
Ook
Koninginnedag werd uitbundig gevierd (in augustus). (foto)
Op
deze foto wacht het gezin op de steiger op de pont Marie die hen over de Musi zal zetten voor een dagje naar Palembang.
.
Het
gezin ging uiteraard ook vaak naar het zwembad. Hier meer foto’s!
Onderwijl
ging het in Nederland niet goed. Wim en Cor zaten vaak ’s avonds naar een
krakende radio te luisteren om te horen dat de Duitsers Nederland waren binnen
gevallen. Toch namen ze het niet heel ernstig op, want er werden gewoon plannen
gemaakt voor de oudste zoon die binnenkort naar de HBS moest. Cor moest al zijn
kleren B.K. merken.
De HBS
Maar in december werd het ernst. Op zondagochtend 7 december 1941 zat iedereen bij de radio te huilen. De berichten over Pearl Harbor kwamen door. Nederlands Indië verklaarde de oorlog aan Japan. Wim moest permanent onder dienst en Bob kwam met nog een paar kinderen per vliegtuig van Bandoeng naar Palembang en met de bus naar Bagoes Koening.
Toch werd er nog gewoon kerst
gevierd.